توکن چیست؟

در دنیای بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال به یک واحد دیجیتال اشاره دارد که می‌تواند نمایانگر دارایی، حق مالکیت، یا یک ویژگی خاص باشد. توکن‌ها معمولاً بر روی یک بلاک‌چین خاص ایجاد می‌شوند و می‌توانند برای مقاصد مختلفی مانند پرداخت، رأی‌گیری، یا دسترسی به خدمات خاص استفاده شوند.

انواع توکن:

توکن‌های ارز دیجیتال به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در زیر به برخی از انواع توکن‌های ارز دیجیتال اشاره می‌شود:

توکن های کاربری  Utility Tokens : این توکن‌ها برای دسترسی به خدمات و محصولات خاص در یک پلتفرم طراحی شده‌اند. به عنوان مثال، توکن‌های یک پلتفرم تبادل ارز دیجیتال که برای پرداخت کارمزدها یا خرید خدمات استفاده می‌شوند.

انواع توکن ها:

• توکن های امنیتی Security Tokens :این توکن‌ها نمایانگر مالکیت یک دارایی واقعی مانند سهام، املاک یا دیگر دارایی‌های فیزیکی هستند. این نوع توکن‌ها معمولاً تحت قوانین و مقررات مالی قرار دارند.

• توکن های غیر قابل تعویض NFTs :این توکن‌ها نمایانگر دارایی‌های دیجیتال منحصر به فرد هستند و معمولاً در زمینه هنر، موسیقی، بازی‌ها و کلکسیون‌ها استفاده می‌شوند.

• توکن های استیبل Stablecoins :این توکن‌ها به منظور کاهش نوسانات قیمت ایجاد شده‌اند و معمولاً به ارزهای فیات مانند دلار یا یورو وابسته هستند. مثال معروف این نوع توکن، USDT  (تتر) است.

• توکن های حاکمیتی Gover nance :این توکن‌ها به دارندگان خود حق رأی در تصمیم‌گیری‌های مربوط به پروتکل یا پلتفرم را می‌دهند. به عنوان مثال، توکن‌های مربوط به پروژه‌هایی مانند:

Uniswap و Compound.

توکن‌ها می‌توانند در بازارهای مختلف معامله شوند و ارزش آن‌ها به عوامل مختلفی از جمله تقاضا، عرضه و کاربرد آن‌ها بستگی دارد.

کاربردهای توکن :

توکن‌ها در دنیای دیجیتال و فناوری بلاک‌چین کاربردهای متنوعی دارند. در زیر به برخی از این کاربردها اشاره می‌کنم:

• ارزهای دیجیتال: بسیاری از توکن‌ها به عنوان ارزهای دیجیتال عمل می‌کنند و می‌توانند برای خرید و فروش کالا و خدمات استفاده شوند.

• قراردادهای هوشمند: توکن‌ها می‌توانند به عنوان بخشی از قراردادهای هوشمند در شبکه‌های بلاک‌چین مانند اتریوم مورد استفاده قرار گیرند.

• حاکمیت: برخی از توکن‌ها به دارندگان خود این امکان را می‌دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به پروتکل یا پروژه شرکت کنند.

• نظام وفاداری: توکن‌ها می‌توانند برای پاداش دادن به مشتریان وفادار استفاده شوند، مانند توکن‌های وفاداری که در برنامه‌های وفاداری مختلف ارائه می‌شوند.

• جمع آوری سرمایه: توکن‌ها می‌توانند به عنوان ابزاری برای جمع‌آوری سرمایه از طریق عرضه اولیه توکن ICO یا دیگر روش‌های مشابه استفاده شوند.

• دارابی های دیجیتال: توکن‌ها می‌توانند نمایانگر دارایی‌های دیجیتال مانند هنرهای دیجیتال، موسیقی، ویدئوها و دیگر محتواهای دیجیتال باشند.

• تسهیل تبادل: توکن‌ها می‌توانند به عنوان واسطه‌ای برای تسهیل تبادل دارایی‌ها در بازارهای مختلف عمل کنند.

این موارد تنها بخشی از کاربردهای توکن‌ها هستند و با پیشرفت فناوری، ممکن است کاربردهای جدیدی نیز برای آن‌ها پیدا شود.

ساخت توکن:

 برای ساخت توکن، شما نیاز به انتخاب یک بلاکچین و استفاده از قراردادهای هوشمند دارید. در ادامه مراحل کلی برای ساخت توکن بر روی بلاکچین اتریوم آورده شده است:

• انتخاب استاندارد توکن : معمولاً برای ساخت توکن‌ها از استاندارد  ERC-20 یا ERC-721

(برای توکن‌های غیرقابل تعویض) استفاده می‌شود.استانداردهای ساخت توکن در بلاکچین به پروتکل‌ها و قواعدی اشاره دارد که برای ایجاد و مدیریت توکن‌ها استفاده می‌شوند. در زیر به برخی از مهم‌ترین استانداردهای توکن در بلاکچین اتریوم اشاره می‌شود.

1. ERC_20: این استاندارد برای توکن‌های قابل تعویض Fungible Tokens در اتریوم طراحی شده است. توکن‌هایی که مطابق با این استاندارد ساخته می‌شوند، می‌توانند به راحتی با یکدیگر تبادل شوند. این استاندارد شامل مجموعه‌ای از توابع است که برای مدیریت توکن‌ها لازم است، از جمله توابعی برای انتقال توکن‌ها، دریافت موجودی و مجوز دادن به دیگر آدرس‌ها برای برداشت توکن.

2. ERC_721: این استاندارد برای توکن‌های قابل تعویض Non- fungible Tokens یا NFTs طراحی شده است. توکن‌های ERC_721  منحصر به فرد هستند و هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. این استاندارد معمولاً برای دارایی‌های دیجیتال مانند آثار هنری، دارایی‌های مجازی و اقلام بازی‌ها استفاده می‌شود.

3. ERC_1155: این استاندارد ترکیبی از ERC-20 و ERC-721 است و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد که توکن‌های قابل تعویض و غیرقابل تعویض را در یک قرارداد هوشمند واحد مدیریت کنند. این استاندارد بهینه‌تر است و می‌تواند برای پروژه‌هایی که نیاز به مدیریت انواع مختلف توکن‌ها دارند، مفید باشد.

4. BEP_20: این استاندارد مشابه ERC_20  است اما برای شبکه بایننس اسمارت چین (BSC) طراحی شده است. توکن‌های BEP-20 قابل تعویض هستند و می‌توانند در اکوسیستم BSC استفاده شوند.

5. SPL Token: این استاندارد برای توکن‌ها در شبکه سولانا Solana طراحی شده است. توکن‌های SPL به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهند که توکن‌های خود را در این شبکه ایجاد و مدیریت کنند.

این استانداردها به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا توکن‌های خود را به شکلی کارآمد و امن ایجاد کنند و از تعاملات بین توکن‌ها و قراردادهای هوشمند پشتیبانی کنند.

• ایجاد قراردادهوشمند :شما باید یک قرارداد هوشمند بنویسید که ویژگی‌ها و عملکردهای توکن شما را تعریف کند. به عنوان مثال، برای توکنERC-20،  شما باید ویژگی‌هایی مانند نام، نماد، تعداد کل توکن‌ها و توابعی برای انتقال توکن‌ها را تعریف کنید.

• تست قرارداد: قبل از استقرار قرارداد بر روی شبکه اصلی، باید آن را بر روی شبکه‌های آزمایشی (Testnet) مانند Rinkeby یا Ropsten تستکنید.

• استقرار قرارداد: با استفاده از ابزارهایی مانند Remix یا Truffle  قرارداد هوشمند خود را بر روی شبکه اصلی اتریوم یا هر بلاکچین دیگری که انتخاب کرده‌اید، استقرار دهید.

• تعامل با توکن: پس از استقرار، می‌توانید از طریق کیف‌پول‌ها یا دپس (DApps) مختلف با توکن خود تعامل کنید.

نکات امنیتی:  قبل از استقرار، قرارداد خود را به دقت بررسی کنید.

  از کتابخانه‌های معتبر مانند  OpenZeppelin استفاده کنید تا از آسیب‌پذیری‌های امنیتی جلوگیری کنید.

معایب و مزایا توکن:

مزایا توکن:

• غیرمتمرکز بودن: بسیاری از توکن‌ها بر روی بلاک‌چین‌های غیرمتمرکز ایجاد می‌شوند که امنیت و شفافیت بیشتری را فراهم می‌کند.

• کاربردهای متنوع : توکن‌ها می‌توانند در انواع مختلفی از برنامه‌ها و خدمات مورد استفاده قرار گیرند، از جمله پرداخت‌ها، وفاداری مشتریان، و قراردادهای هوشمند

• امکان تقسیم پذیری: توکن‌ها معمولاً قابلیت تقسیم‌پذیری دارند، به این معنی که می‌توان آن‌ها را به واحدهای کوچکتر تقسیم کرد.

• قابلیت دسترسی و استفاده آسان: توکن‌ها معمولاً به راحتی قابل دسترسی و استفاده هستند، به ویژه در پلتفرم‌های بلاک‌چینی

معایب توکن :

• نوسان قیمت: قیمت توکن‌ها می‌تواند به شدت نوسان داشته باشد که می‌تواند ریسک سرمایه‌گذاری را افزایش دهد.

• عدم شفافیت: برخی از پروژه‌های توکن ممکن است شفافیت کافی نداشته باشند و اطلاعات کافی در مورد تیم و هدف پروژه ارائه ندهند.

• عدم پذیرش عمومی: هنوز بسیاری از توکن‌ها در مقایسه با ارزهای فیات یا دیگر روش‌های پرداخت به‌طور گسترده پذیرفته نشده‌اند

• خطرات امنیتی: توکن‌ها ممکن است در معرض هک و سرقت‌های سایبری قرار بگیرند، به ویژه اگر در کیف‌پول‌های آنلاین نگهداری شوند.

در نهایت، انتخاب استفاده از توکن‌ها بستگی به نیازها و شرایط خاص هر فرد یا پروژه دارد و باید با دقت و تحقیق کافی انجام شود.